افرادی که دارای حالت افسردگی هستند، می‌توانند احساس ناراحتی، اضطراب، پوچی، ناامیدی، درماندگی، بی‌ارزشی، شرمساری یا بی‌قراری داشته باشند. ممکن است آن‌ها اشتیاق خود در انجام فعالیتهایی که زمانی برایشان لذت‌بخش بوده از دست بدهند، نسبت به غذا بی‌میل و کم‌اشتها شوند، تمرکز خود را از دست بدهند، در به خاطر سپردن جزئیات و تصمیم‌گیری دچار مشکل شوند، در روابط خود به مشکل برخورد کنند و به خودکشی فکر کرده، قصد آن را داشته باشند و حتی خودکشی کنند.
افسردگی ممکن است ناشی از دورهٔ درمان باشد، از جمله مصرف داروهایی که باعث افسردگی می‌شوند. درمان‌هایی که با افسردگی مرتبط است شامل: اینترفرون تراپی، بتابلاکرها، داروهای ایزوترتینوئین، ضد بارداری، ضد تشنج، ضد میگرن، ضد روان‌پریشی، عوامل قلبی و عوامل هورمونی می‌شود.
گاهی سوء مصرف مواد می‌تواند باعث تشدید افسردگی شود چه در خماری و چه در ترک و هم‌چنین از آثار به‌جای مانده از مصرف. این مورد شامل نوشیدنی‌های الکلی، آرام‌بخش‌ها (از جمله بنزودیازوپین تجویزی)، مخدرها (مثل مسکن‌های تجویزی و مواد مخدری مانند هروئین)، محرک‌ها (مانند کوکائین و آمفتامین)، روان‌گردان‌ها و مواد استنشاقی می‌شود.
از علائم افسردگی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- خلق و خوی افسرده
- بی علاقی حتی نسبت به فعالیتهایی که در گذشته برای فرد لذت بخش بود
- حس خود کم بینی و گناه
- افکار خودکشی
- مشکلات خواب
- آشفتگی روان
- مشکل اشتها ( پرخوری و کم خوری )
- عدم تمرکز و فراموشی
- احساس خستگی و فقدان انرژی
سلام ممنون از پست خوبتون
شما برای درمان افسردگی درمان دارویی رو پیشنهاد میدین یا گفتار درمانی؟ بنظرتون کدوم یکی موثرتره؟