پوست و زیبایی پیشنهاد سایت چمونه

درماتیت تماسی آلرژیک

توضیحات کلی در مورد بیماری:

درماتیت تماسی آلرژیک (allergic contact dermatitis) از جمله بیماری های پوستی است که در گروه درماتیت های اگزوژن قرار می گیرد. یعنی در برخورد با یک ماده ی آلرژن که فرد قبلا با آن تماس داشته است، یک واکنش التهابی ایمونولوژیک رخ می دهد و تظاهر آن به صورت التهاب در پوست ظاهر می شود. پس دقت شود که بر خلاف درماتیت تماسی تحریکی، در نوع آلرژیک حساس شدن اولیه ضروری است. پس از تماس مجدد با همان ماده ی شیمیایی (آلرژن)، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 12 تا 48 ساعت بعد ایجاد شده و به مدت حدود 1 ماه ادامه می یابد.

در درماتیت تماسی آلرژیک گفته می شود که نوعی استعداد ژنتیکی وجود دارد.

مواردی که می توانند درماتیت تماسی آلرژیک بدهند:

  • نیکل: یکی از شایع ترین آلرژن هاست. این فلز در ساخت زیورآلات بدلی، دکمه و زیپ شلوار یا حتی برخی از ساعت های مچی استفاده می شود. در این موارد ضایعات اگزمایی می توانند در محل های زیر ظاهر شود:
  1. مچ دست (در پی استفاده از ساعت دارای بند فلزی)

2) لاله ی گوش ( به دنبال استفاده از گوشواره های بدلی)

3) اطراف ناف (تماس با دکمه با زیپ شلوار)

این افراد نباید از زیورآلات بدلی و طلای سفید استفاده کنند. اما استفاده از طلای زرد و پلاتین برایشان ممنوعیتی ندارد.

  • لاتکس: این ماده در دستکش های بهداشتی موجود است و می تواند در کادر درمانی که از این دستکش ها استفاده می کنند، باعث بروز کهیر، آسم، رینیت آلرژیک و حتی آنافیلاکسی شود.
  • دی کرومات پتاسیم مانند سیمان: این نوع از درماتیت بیشتر در کارگران ساختمانی دیده می شود.
  • فرمالدئید
  • مواد معطر: مانند مواد آرایشی و عطرها
  • نئومایسین سولفات
  • کلرید کبالت

علائم بالینی:

  • خارش و ضایعات وزیکولی یا تاولی در مرحله ی حاد دیده می شود. (منظور از وزیکول ضایعات پوستی با قطر کمتر از 0/5 سانتی متر و حاوی مایع است) لازم به ذکر است که ضایعات در محلی غیر از تماس هم می توانند ایجاد شوند.
  • در مواردی که بیماری مزمن شود پوسته ضخیم شده و یا یک پلاک پوسته دار ایجاد می شود.

تشخیص:

روش اصلی برای تشخیص این نوع از درماتیت استفاده از Patch test می باشد. این تست می تواند به صورت بالینی و بدون نیاز به آزمایشگاه انجام شود.

پیشگیری:

  • ماده ی آلرژن که سبب بروز درماتیت در شما شده است را شناسایی کنید و تاجایی که ممکن است از آن دوری کنید. در صورت اجتناب طی 6 هفته بدن شما فاقد آلرژن می شود.
  • از دستکش استفاده نمایید. بهتر است که دستکش شما کتانی یا پلی اتیلنی باشد.
  • استفاده ی مرتب از نرم کننده ها که البته باید فاقد پارابن، لانولین و مواد معطر باشد.

برای برطرف شدن علائم بهتر است به پزشک مراجعه نمایید تا داروهای لازم برای برطرف شدن علائم برای شما تجویز گردند.

زهرا قاسمی
زهرا قاسمی هستم، دانشجوی سال 5 پزشکی. با آرزوی سلامتی جسم و روح برای تمام هموطنانم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *