درماتیت تماسی تحریکی

درماتیت تماسی تحریکی (Irritant contact dermatitis) از جمله بیماری های پوستی است که در گروه درماتیت های پوستی اگزوژن قرار می گیرد؛ یعنی پوست در برخورد با برخی از مواد محرک از خود یک واکنش التهابی و غیرایمونولوژیک نشان می دهد. بعد از چند دقیقه تا چند ساعت از تماس با ماده ی محرک، التهاب در سطح پوست ایجاد می شود. لازم به ذکر است که در این نوع از درماتیت تماسی الزاما تماس قبلی با ماده ی محرک وجود ندارد. همچنین مدت زمان تماس با ماده ی محرک، دفعات تماس و غلظت آن هم در ایجاد درماتیت تماسی تحریکی موثرند.

این بیماری در هر بازه ی سنی می تواند رخ می دهد؛ اما در بانوان به میزان شایع تر دیده می شود. از طرفی برخی از مشاغل نیز بیشتر درگیر این بیماری می شوند مانند: نظافتچیان، آشپزها، آرایشگرها و اغذیه فروشان

عوامل خطر:

علائم بالینی:

ضایعات در همان محلی که با مواد محرک تماس داشته است ایجاد می شود. دست ها جزء شایع ترین نواحی اند که درگیر می شوند.

درگیری در مراحل حاد به شکل خارش، قرمزی، تورم و ضایعات وزیکولی ظاهر می شود. (منظور از وزیکول ضایعات پوستی با قطر کمتر از 0/5 سانتی متر و حاوی مایع است).

البته در مراحل مزمن زبری و افزایش ضخامت پوست می تواند ایجاد شود.

روش پیشگیری و درمان:

اگر علائم ذکر شده را دارید به پزشک مراجعه کنید تا شما را راهنمایی کند.

در کنار توصیه های ذکر شده به پزشک مراجعه کنید. برای برطرف شدن التهاب پوستی کورتیکواستروئیدهای موضعی بر اساس نظر پزشک می توانند مصرف شوند. گروه دارویی آنتی هیستامین ها نیز به منظور رفع خارش طبق دستور پزشک معالج می توانند مصرف شوند. استفاده از نرم کننده ها نیز می توانند توصیه شوند.