اندکی تامل…
این ویروس به ما یادآوری می کند که ما همه برابر هستیم،صرف نظر از فرهنگ، مذهب، حرفه، وضعیت مالی یا میزان شهرت مان.این ویروس با همه به طور یکسان برخورد می کند، شاید ما هم باید همین کار را انجام دهیم.
به ما یاد آوری می کند که همه به هم وصل هستیم وآنچه بر یک انسان اثر می گذارد، می تواند بر دیگری نیز اثر بگذارد. به ما یادآوری می کند مرزهای نادرستی که تعیین کرده ایم،ارزش زیادی ندارند، چرا که این ویروس نیازی به پاسپورت ندارد. این ویروس با قرار دادن ما در تنگنا و بحران، کسانی را به ما یادآوری می کند که همیشه تحت ظلم واقع شده اند.
به ما یادآوری می کند که سلامت مان چه قدر با ارزش است و چگونه ما با خوردن غذا های ناسالم و آب هایی آلوده به مواد شیمیایی، همیشه از آن غافل بوده ایم. اگر مراقب سلامتی خود نباشیم، قطعا بیمار خواهیم شد.
به ما یادآوری می کند که زندگی چه قدر کوتاه است و اینکه مهم ترین کار هر انسان کمک به دیگران و به خصوص افراد سالخورده و بیمار است. به ما یادآوری می کند جامعه ما چه قدر ماده گرا شده و در هنگام سختی ها آنچه بدان نیاز داریمف نیاز های اولیه مانند آب و غذا و دارو است، نه تجملاتی که گاهی بدون دلیل بر آنها ارزش می گذاریم.
به ما یادآوری می کند خانه و خانواده چه قدر اهمیت دارند و چه قدر ما از آنها غافل بوده ایم. این ویروس ما را به خانه هایمان برگردانده تا دوباره بتوانیم وحدت خانواده خود را مستحکم کنیم. به ما یادآوری می کند که کار اصلی ما شغلمان نیست.شغل کاری است که ما انجام می دهیم، نه آنچه به خاطر آن به دنیا آمده ایم. کار اصلی ما مراقبت از یکدیگر است، محافظت از یکدیگر و کمک به یکدیگر. به ما یادآوری می کند که نفس خود را تحت کنترل داشته باشیم.
یادآوری می کند هر چه قدر هم که فکر می کنیم بزرگ هستیم، یا دیگران فکر می کنند بزرگ هستیم، تنها یک ویروس می تواند دنیای ما را متوقف کند. به ما یادآوری می کند که قدرت اختیار و اراده در دستمان ماست. میتوانیم انتخاب کنیم که همکاری کرده و به یکدیگر کمک کنیم، بببخشیم، تقسیم کنیم. یا می توانیم انتخاب کنیم خودخواه باشیم، احتکار کنیم، یا فقط از خودمان مراقبت کنیم. قطعا در سختی ها است که هر شخص رنگ واقعی خود را آشکار می کند.
به ما یادآوری می کند که میتوانیم صبور باشیم، یا وحشت زده شویم. میتوانیم درک کنیم که چنین شرایطی بارها و بارها در طول تاریخ اتفاق افتاده و این نیز خواهد گذشت، یا بترسیم و امروز را آخر دنیا بدانیم و در نتیجه بیشتر باعث ضرر شویم تا سود.
به ما یادآوری می کند که این شرایط می تواند یک پایان یا آغازی دوباره باشد. می تواند زمانی برای تامل و درک باشد، برای یاد گرفتن از اشتباهات، یا می تواند آغاز چرخه ای باشد که آنقدر ادامه می یابد تا ما نهایتا آنچه که باید را یاد بگیریم. به ما یادآوری می کند که کره زمین بیمار است. یادآوری می کند باید همان طور که به سرعت خالی شدن قفسه های دستمال توالت نگاه می کنیم، به میزان جنگل زدایی نیز نگاهی داشته باشیم. ما بیمار هستیم، چرا که خانه ما بیمار است. به ما یادآوری می کند که بعد از هر سختی، همیشه آسانی ست.زندگی یک چرخه است، و این نیز مرحله ای در این چرخه بزرگ است. نیازی نیست بترسیم، این نیز بگذرد.
در حالی که تعداد زیادی کرونا /کووید-19 را یک فاجعه بزرگ به حساب می آورند،در حالی که یک اصلاح کننده بزرگ است.چیزی که فرستاده شده تا درس هایی که ظاهرا فراموش کرده ایم را به ما یاداوری کند و این بستگی به ما دارد که آنها را یاد بگیریم یا نه!
