تنبیه بدنی کودکان نه تنها رفتارهای نادرست کودک را اصلاح نمی کند بلکه دراغلب موارد کار را بدتر هم می کند.گرایش به تنبیه کودک معولا ناشی از این است که پدر و مادر مهارت اصلاح رفتارکودک را ندارند، اما چون تنبیه باعث می شود موقتا کودک را کنترل کنند و در ابتدا ممکن است فوری جواب دهد، والدین تشویق می شوند تا باز هم کودک را تنبیه کنند و این کم کم به روش اصلی واکنش والدین به بدرفتاری کودکان تبدیل می شود.
نکته اصلی اینجاست که بیشتر اوقات تنبیه، نه بر اساس اصول تربیتی مشخص، بلکه بر اساس هیجانات لحظه ای پدر و مادر انجام می شود. یعنی والدین بر اساس یک رفتار نادرست کودک عصبانی و برآشفته می شوند و شروع به تنبیه کودک می کنند. تنبیه بدنی کودک قابلیت پیش بینی ضعیفی در کودک ایجاد می کند چون کودک نمی تواند پیش بینی کند چه زمانی مورد تنبیه واقع می شود وهمیشه در اضطراب مداوم به سر می برد،اعتماد به نفس کودک را از او می گیرد و او را در مرزاحساس نابودی قرار می دهد، به کودک می آموزد که برای حل مشکلات خودش دست به پرخاشگری فیزیکی بزند،موجب ایجاد اضطراب، افسردگی و آسیب های جدی شخصیتی دربزرگ سالی می شود.
پس بیاید یاد بگیریم که چه طور بدون تنبیه، کودکانمان را راهنمایی کنیم تا رفتارشان را اصلاح کنند و مسئولیت پذیر باشند.
