عفونت گوش خارجی یا گوش شناگر چیست؟

تعریف :

گوش از سه بخش گوش داخلی، میانی و خارجی تشکیل شده است. گوش خارجی، در حقیقت کانالیست که لاله گوش را به پرده صماخ یا تیمپان وصل می کند. عفونت این کانال عفونت گوش خارجی (اوتیت اکسترن) نام دارد و چون در افراد شناگر بیشتر رخ می دهد به بیماری گوش شناگران معروف است.

این بیماری بیشتر در اثر رطوبت در گوش خارجی ایجاد می شود و در جوانان و نوجوانانی که بیشتر وقت خود را به شنا کردن می گذرانند بیشتر دیده می شود.

عوامل مستعد کننده:

1. خیس خوردگی و رطوبت پوست مجرای شنوایی مثل شنا خصوصا در استخرهایی که آب آن بخوبی تصفیه و کلرزنی نشده است و بنابراین مقادیر زیادی باکتری دارد
2. ترومای کانال شنوایی بر اثر عوامل بیرونی یا درونی مثل مایع، آسیب مکانیکی و شیمیایی، آلرژی و دیابت
3. کاهش خاصیت الاستیک مجرا و آتروفی غدد سرومن و سباسه
4. اختلالات زمینه ای پوستی مثل اگزما یا پسوریازیس
5. از دست رفتن لایه محافظ همراه با خشک شدگی پوست مجرا
6. اختلال در تعادل pH پوست مجرا که به رشد باکتری های بی هوازی می انجامد.

علائم بیماری:

1) پوست مجرا متورم و همراه با ترشحات اغلب بدبو می باشد.

2) پرده صماخ به دلیل تورم مجرا اغلب قابل رویت نیست.

3) بسیار مهم: بخش غضروفی مجرا بشدت دردناک است. احساس درد در هنگام وارد آوردن فشار بر تراگوس گوش، قویا به نفع اوتیت خارجی است.

4) تورم و درد و تندرنس غدد لنفاوی رترواوریکولار (که در موارد شدید ممکن است به حدی باشد که شبیه به ماستوئیدیت کاذب شود).

5) کاهش شنوایی انتقالی خفیف

درمان:

1) کانال خارجی گوش باید تحت دید مستقیم، با یک میکروسکوپ ساکشن و پاک شود.

2) قطره گوش حاوی آنتی بیوتیک وسیع الطیف و کورتیکواستروئید چند بار در روز تجویز می شوند.

3) در حمام کردن پنبه را با وازلین چرب کرده و داخل گوش گذاشته تا مانع ورود آب به گوش شود.

4) در موارد شدید آنتی بیوتیک سیستمیک تجویز می شود .